کد مطلب:122619 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:246
امام حسن مجتبی
نام مبارك آن حضرت: حسن.
لقب مشهور: مجتبی.
كنیه ی مشهور: ابامحمد.
پدر بزرگوار: امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام.
مادر گرامی: فاطمه ی زهرا علیهاالسلام.
تاریخ ولادت: پانزدهم ماه رمضان سال سوم هجری.
تاریخ شهادت: بیست و هشتم ماه صفر سال پنجاهم هجری و به قولی هفتم ماه صفر و به قولی آخر ماه صفر.
مدت عمر مبارك: (بنابر مشهور) چهل و هفت سال.
مدت امامت: ده سال.
محل شهادت: مدینه ی منوره
محل دفن: قبرستان بقیع
امام مجتبی علیه السلام مورد علاقه ی شدید رسول خدا صلی الله علیه و اله بود، پس از رحلت آن حضرت، در كنار پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین علیه السلام در جنگ های جمل، صفین و نهروان شركت داشت و پس از شهادت پدر بزرگوارش، به نص و نصب شارع و شارح اسلام، به عنوان دومین امام، امامت امت اسلام را برعهده داشت، پس از حدود شش ماه، معاویه جنگی را بر آن حضرت تحمیل نمود و مردم آن حضرت را تنها گذاشتند.
[ صفحه 122]
در خطبه ای كه بعد از برقراری صلح با معاویه ایراد كرد چنین فرمود:
ایها الناس، بدانید كه بهترین زیركی ها تقوا و پرهیزكاری است و بدترین حماقت ها، فجور و معصیت الهی است، ایها الناس اگر در زیر این آسمان بگردید مردی كه جدش رسول خدا صلی الله علیه و اله باشد نخواهید یافت بجز من و برادرم حسین، خدا شما را به محمد صلی الله علیه و اله هدایت كرد، شما از اهل بیت او دست برداشتید، به درستی كه معاویه با من در امری كه مخصوص من بود منازعه كرد و من سزاوار آن بودم، چون یاوری نیافتم، برای صلاح امت و حفظ خون آنها، از آن دست برداشتم. [1] .
لقب مشهور: مجتبی.
كنیه ی مشهور: ابامحمد.
پدر بزرگوار: امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام.
مادر گرامی: فاطمه ی زهرا علیهاالسلام.
تاریخ ولادت: پانزدهم ماه رمضان سال سوم هجری.
تاریخ شهادت: بیست و هشتم ماه صفر سال پنجاهم هجری و به قولی هفتم ماه صفر و به قولی آخر ماه صفر.
مدت عمر مبارك: (بنابر مشهور) چهل و هفت سال.
مدت امامت: ده سال.
محل شهادت: مدینه ی منوره
محل دفن: قبرستان بقیع
امام مجتبی علیه السلام مورد علاقه ی شدید رسول خدا صلی الله علیه و اله بود، پس از رحلت آن حضرت، در كنار پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین علیه السلام در جنگ های جمل، صفین و نهروان شركت داشت و پس از شهادت پدر بزرگوارش، به نص و نصب شارع و شارح اسلام، به عنوان دومین امام، امامت امت اسلام را برعهده داشت، پس از حدود شش ماه، معاویه جنگی را بر آن حضرت تحمیل نمود و مردم آن حضرت را تنها گذاشتند.
[ صفحه 122]
در خطبه ای كه بعد از برقراری صلح با معاویه ایراد كرد چنین فرمود:
ایها الناس، بدانید كه بهترین زیركی ها تقوا و پرهیزكاری است و بدترین حماقت ها، فجور و معصیت الهی است، ایها الناس اگر در زیر این آسمان بگردید مردی كه جدش رسول خدا صلی الله علیه و اله باشد نخواهید یافت بجز من و برادرم حسین، خدا شما را به محمد صلی الله علیه و اله هدایت كرد، شما از اهل بیت او دست برداشتید، به درستی كه معاویه با من در امری كه مخصوص من بود منازعه كرد و من سزاوار آن بودم، چون یاوری نیافتم، برای صلاح امت و حفظ خون آنها، از آن دست برداشتم. [1] .
[1] بحارالانوار، ج 44، ص 62.